Antik çağlardan kopan parçalar, geleceğin arkeoloji kurgusunda nasıl ifade bulur? Dune Varela, tarihi kalıntılara spekülatif felsefe ile yaklaşarak ne heykel ne fotoğraf tanımına sığdırabileceğimiz deneysel bir form yaratıyor. Alçı, cam, mermer veya seramik üzerine fotoğraf baskı tekniğiyle ürettiği eserlerde; kolektif hafızada yeri olan tanıdık imgeleri, zamanı ve anlamından ayırarak bugüne bırakıyor.

Paris’te hukuk eğitiminin ardından New York’ta sinema eğitimi alan ve analog fotoğrafçılığa eğilen Dune Varela, bu süreçte fotoğrafın ikili doğasını keşfediyor: Hem sağlam, temel bir katman hem de kırılgan, değiştirilebilir bir malzeme. Son serilerinde fotoğrafın hassas yüzeyi üzerine düşünerek, heykel yapı malzemelerini fotoğrafla şekillendirmek üzerine çalışıyor.

St. Antuan Kilisesi’nin çeşitli alanlarına yerleştirilen détruire, dit-elle, figures serilerinden parçalar, Varela’nın müdahalesiyle hatırlama ihtiyacını karşılayan ama artık orada olmayanlara dair birer metafor. Siyah – beyaz fotoğrafların grenleri, mermer yüzeyin oluklarına doluyor; heykellerin çekici detayları, gerçeklik ve sahtelik arasında anlık bulanıklıklar yaratıyor. Varela, bu karışıklıkla sürekli yeniden inşa ve tahrip edilen tarihi eserleri düşündüren bir antik alan icat ediyor.

Dune Varela

28 Eylül – 13 Ekim 2024

St.Antuan Kilisesi