Bu ortak sergi, iki farklı görsel dilin sessiz karşılaşmasını inceliyor. Çağla Demirbaş’ın siyah-beyaz analog fotoğrafları sezgisel bir parçalanma yoluyla hafızaya ve hisse işaret ederken; Eren Su Kibele Yarman’ın iplik ve maddi yoklukla oluşturduğu dokunsal işleri, sessizlik aracılığıyla konuşan yüzeyler yaratıyor. Sergi, tamamlanmış olandan ziyade sürece odaklanarak izleyiciyi imge ile yüzey, hikâye ile duyum arasındaki bir alana davet ediyor.