Ispanyol sanatçı Maria Eugenia Diego, Varlığın Örgüsü isimli enstalasyonu ile İstanbul'un tarihi Hamamı'nı yaşamın birbirine bağlı kökenlerine dair bir meditasyona dönüştürüyor. Suyun varoluşun beşiği olduğuna ve simbiyotik evrime dair bilimsel teorilerden ilham alan sanatçı, rafya liflerinin ilkel organizmalar gibi yukarı doğru büyüdüğü, sis ve süzülmüş ışıkla zenginleştirilmiş sürükleyici bir ortam yaratıyor. Eser, rekabetin değil iş birliğinin yaşamın temel mimarisini oluşturduğunu araştırıyor.

Hamam'ın toplumsal ruhunu yansıtan kolektif dokuma seanslarıyla üretilen enstalasyon, süreci anlam olarak vurguluyor. Sığınak benzeri formların inşasına katılan çok sayıda el, sanatçının karşılıklı desteği insanlığın temel dokusu olarak gören vizyonunu somutlaştırıyor. Hamam'ın atmosferik mekânlarında ziyaretçiler, kadim yıkanma ritüellerinin karşılıklı bağımlılık üzerine çağdaş düşüncelerle buluştuğu, hepimizin varoluşun aynı kadim dokusuna örülü olduğumuzu yeniden düşünmeye davet eden bir alanla karşılaşıyor.