Algılanan zaman akışkandır; bazen geçip gider, bazen de hiç geçmez. Genel görelilik kuramı hâlihazırda bize zamanın aslında geçip gittiğini, akışkan olduğunu öğretmiştir. Volkan Kızıltunç’un sanatının ana unsurları da zaman ve zamanın sahip olduğu akışkanlıktır. Fotoğraf, film ve video gibi fotoğrafla ilgili pek çok teknolojik kullanım alanında yaptığı kavramsal ve görsel araştırmalar yoluyla, Kızıltunç’un çalışmaları medyumun akışkanlığına da göndermede bulunuyor. Kızıltunç öznelerinden direk kameraya bakmalarını ve fotoğraf için poz vermelerini ister, bunu da mükemmele yakın objektif kalitesi, detayların derinliğine imkan veren büyük format analog makineler ile gerçekleştirir.

Belirgin olan sanatçının zihninin bu aracın öznellik ve bellek üzerindeki etkisi üzerine ne kadar yoğunlaştığıdır, zira sanatçı izleme eyleminin politikaları hakkında alışılmışın dışındaki yeni soru(n)ları gündeme taşırken imgelerle kurulan en kişisel ve en samimi, en özel ilişkileri ortaya çıkarıyor. Kızıltunç, herkesin bir sonder’i olduğunu yani “tanımadığımız rastgele yanımızdan geçen birinin kendi hayatı[mız] kadar canlı ve karmaşık bir hayat yaşadığının farkına vardığını” da kavramış bir “gör/ücü”dür.”